نحوه محاسبه مالیات شرکت زیان ده: یک بررسی جامع
یکی از سوالات رایج در حوزه مالیات شرکت‌ها، نحوه محاسبه مالیات شرکت زیان‌ده است. زمانی که هزینه‌های یک شرکت از درآمدهای آن بیشتر شود، شرکت در آن دوره مالی متحمل زیان می‌شود. در این شرایط، بسیاری از صاحبان کسب‌وکار به دنبال پاسخ این سوال هستند که آیا شرکت زیان‌ده موظف به پرداخت مالیات است یا خیر؟ و اگر پاسخ منفی است، چگونه می‌توان زیان‌های وارده را در سال‌های آینده جبران کرد؟
در این مقاله، قصد داریم به طور جامع به بررسی نحوه محاسبه مالیات شرکت زیان‌ده پرداخته و به سوالات شما پاسخ دهیم. همچنین، با ارائه مثال‌های عملی، مفاهیم را ساده‌تر خواهیم کرد.
شرکت زیان‌ده چیست؟
قبل از پرداختن به نحوه محاسبه مالیات، لازم است تعریف دقیقی از شرکت زیان‌ده داشته باشیم. شرکتی که در یک دوره مالی مشخص، هزینه‌های عملیاتی، مالی و سایر هزینه‌های آن از درآمدهایش بیشتر باشد، شرکت زیان‌ده نامیده می‌شود. به عبارت دیگر، زمانی که سود خالص یک شرکت منفی شود، آن شرکت زیان‌ده محسوب می‌شود.
چرا شرکت‌ها زیان‌ده می‌شوند؟
دلایل مختلفی برای زیان‌دهی یک شرکت وجود دارد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
رکود اقتصادی: در دوران رکود، تقاضا برای محصولات و خدمات کاهش می‌یابد که این امر می‌تواند منجر به کاهش درآمد شرکت‌ها شود.
رقابت شدید: افزایش رقابت در بازار می‌تواند منجر به کاهش قیمت‌ها و حاشیه سود شرکت‌ها شود.
هزینه‌های بالای تولید: افزایش هزینه‌های مواد اولیه، نیروی کار و انرژی می‌تواند بر سودآوری شرکت‌ها تاثیر منفی بگذارد.
خطاهای مدیریتی: تصمیم‌گیری‌های نادرست مدیریتی مانند انتخاب بازارهای اشتباه، سرمایگذاری‌های ناموفق و مدیریت ضعیف هزینه‌ها می‌تواند به زیان‌دهی شرکت منجر شود.
نحوه محاسبه مالیات شرکت زیان‌ده
مهم‌ترین نکته‌ای که باید در مورد مالیات شرکتهای زیان‌ده بدانید این است که این شرکت‌ها ملزم به پرداخت مالیات بر درآمد نیستند. دلیل این امر آن است که مالیات بر درآمد بر اساس سود محاسبه می‌شود و در صورتی که شرکتی زیان‌ده باشد، سودی برای محاسبه مالیات وجود ندارد.
اما این بدان معنا نیست که زیان‌های وارده به شرکت به کلی از بین می‌رود. در اکثر سیستم‌های مالیاتی، امکان انتقال زیان‌های سال‌های قبل به سال‌های بعد و کسر آن‌ها از درآمدهای سال‌های آتی وجود دارد. این فرآیند به عنوان انتقال زیان معوقه شناخته می‌شود.
مزایای انتقال زیان معوقه
کاهش مالیات در سال‌های آینده: با انتقال زیان معوقه، شرکت می‌تواند در سال‌هایی که سودآور است، مالیات کمتری پرداخت کند.
جبران زیان‌های گذشته: این مکانیسم به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا زیان‌های وارده در سال‌های گذشته را جبران کنند.
مثال عملی از نحوه محاسبه مالیات شرکتهای زیان ده
فرض کنید شرکت الف در سال 1401 زیانی به مبلغ 100 میلیون تومان متحمل شده است. طبق قوانین مالیاتی کشور، این شرکت می‌تواند این زیان را به مدت 5 سال به سال‌های بعد منتقل کند. اگر در سال 1402، سود شرکت الف 80 میلیون تومان باشد، با کسر زیان معوقه 80 میلیون تومانی، مالیات قابل پرداخت شرکت در سال 1402 صفر خواهد بود.
قبل از اینکه نحوه محاسبه مالیات شرکتهای زیان ده را مشخص نماییم لازم است با 2 تا مواد قانون مالیاتهای مستقیم در همین زمینه آشنا شوید:
مواد 147 و 148 قانون مالیاتهای مستقیم: کلید درک هزینه‌های قابل قبول مالیاتی و نحوه محاسبه شرکتهای زیان ده
مواد 147 و 148 قانون مالیاتهای مستقیم، دو ماده بسیار مهم در تعیین درآمد مشمول مالیات شرکت‌ها هستند. این مواد به طور مستقیم بر میزان مالیاتی که یک شرکت باید پرداخت کند، تأثیر می‌گذارند. در ادامه به توضیح مفصل این دو ماده می‌پردازیم:
ماده 147 قانون مالیاتهای مستقیم: تعریف کلی هزینه‌های قابل قبول
ماده 147 به طور کلی هزینه‌های قابل قبول برای کسر از درآمد و تعیین درآمد مشمول مالیات را تعریف می‌کند. طبق این ماده، هزینه‌هایی قابل قبول هستند که:
مربوط به تحصیل درآمد موسسه باشند: یعنی هزینه باید به طور مستقیم با فعالیت‌های کسب‌وکار و درآمدزایی شرکت مرتبط باشد. هزینه‌هایی که جنبه شخصی یا سرمایه‌ای دارند، قابل قبول نیستند.
واقعی بودن هزینه: هزینه باید به طور واقعی و با مستندات معتبر انجام شده باشد. اسناد و مدارک باید به گونه‌ای باشد که بتوان صحت و سقم هزینه را تأیید کرد.
در اسناد و مدارک مربوط به درآمدهای به دست آمده شرکت ثبت شده باشند: هزینه باید در دفاتر و اسناد مالی شرکت ثبت شده باشد تا قابل تأیید باشد.
به عبارت ساده‌تر، هزینه‌هایی که برای تولید کالا یا ارائه خدمات ضروری هستند و به صورت مستند و واقعی پرداخت شده‌اند، هزینه‌های قابل قبول محسوب می‌شوند.
ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم: جزئیات بیشتر درباره هزینه‌های قابل قبول
ماده 148 به برخی از هزینه‌های خاص مانند حقوق و دستمزد، هزینه‌های مربوط به بازنشستگی و مزایای پایان خدمت می‌پردازد. این ماده جزئیات بیشتری را درباره شرایط پذیرش این هزینه‌ها ارائه می‌دهد.
مهم‌ترین نکات ماده 148 عبارتند از:
حقوق و دستمزد: حقوق و دستمزد کارکنان به شرط آنکه متناسب با وظایف و مسئولیت‌های آن‌ها باشد و به صورت مستند پرداخت شود، قابل قبول است.
مزایای پایان خدمت و بازنشستگی: ذخایری که برای تأمین حقوق بازنشستگی، وظیفه، مزایای پایان خدمت، خسارت اخراج و بازخرید کارکنان ایجاد می‌شود، تا سقف مشخصی قابل قبول است.
به طور خلاصه، ماده 148 به جزئیات بیشتری درباره برخی از هزینه‌های رایج می‌پردازد و شرایط پذیرش آن‌ها را مشخص می‌کند.
چرا مواد 147 و 148 در نحوه محاسبه مالیات شرکتهای زیان ده مهم هستند؟
درک صحیح مواد 147 و 148 برای شرکت‌ها بسیار مهم است، زیرا این مواد به طور مستقیم بر میزان مالیات پرداختی آن‌ها تأثیر می‌گذارند. با شناسایی دقیق هزینه‌های قابل قبول، شرکت‌ها می‌توانند درآمد مشمول مالیات خود را کاهش داده و در نتیجه مالیات کمتری پرداخت کنند.
در صورت عدم رعایت دقیق این مواد و شناسایی نادرست هزینه‌های قابل قبول، ممکن است شرکت با مطالبات مالیاتی و جریمه مواجه شود.
اهمیت مواد 147 و 148 قانون مالیاتهای مستقیم در محاسبه مالیات شرکت زیان‌ده
همانطور که پیش‌تر توضیح داده شد، مواد 147 و 148 قانون مالیاتهای مستقیم در تعیین هزینه‌های قابل قبول و در نتیجه، درآمد مشمول مالیات شرکت‌ها بسیار حائز اهمیت هستند. اما این اهمیت چگونه در محاسبه مالیات شرکتهای زیان‌ده نمود پیدا می‌کند؟
در مورد شرکتهای زیان‌ده، اهمیت این دو ماده به شرح زیر است:
تعیین میزان زیان قابل انتقال: زمانی که یک شرکت زیان‌ده می‌شود، یکی از راهکارهای کاهش بار مالیاتی در سال‌های آینده، انتقال زیان به سال‌های آتی است. اما برای اینکه بتوان زیان را انتقال داد، باید ابتدا میزان دقیق زیان محاسبه شود. این محاسبه با کسر هزینه‌های قابل قبول از درآمد حاصل می‌شود. مواد 147 و 148 به طور دقیق مشخص می‌کنند که چه هزینه‌هایی قابل قبول هستند و در نتیجه، میزان زیان قابل انتقال را تعیین می‌کنند.
تأثیر بر مدت‌زمان انتقال زیان: میزان زیان قابل انتقال و همچنین مدت‌زمانی که می‌توان این زیان را منتقل کرد، می‌تواند تحت تأثیر نوع هزینه‌های شناسایی شده قرار گیرد. به عنوان مثال، اگر شرکت بتواند هزینه‌های بیشتری را به عنوان هزینه‌های قابل قبول شناسایی کند، میزان زیان قابل انتقال افزایش یافته و در نتیجه، مدت‌زمان استفاده از این زیان برای کسر از درآمد سال‌های آینده نیز طولانی‌تر خواهد شد.
جلوگیری از اختلاف با سازمان امور مالیاتی: رعایت دقیق مواد 147 و 148 و شناسایی صحیح هزینه‌های قابل قبول، می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا در صورت بازرسی مالیاتی با مشکل مواجه نشوند. زیرا سازمان امور مالیاتی با استناد به این مواد، هزینه‌های قابل قبول را بررسی کرده و در صورت عدم تطابق، ممکن است به شرکت‌ها مالیات بیشتری تعلق گیرد.
به طور خلاصه، مواد 147 و 148 در محاسبه مالیات شرکتهای زیان‌ده به این دلایل حائز اهمیت هستند:
تعیین دقیق میزان زیان: با شناسایی صحیح هزینه‌های قابل قبول، میزان دقیق زیان قابل انتقال محاسبه می‌شود.
تأثیر بر مدت‌زمان استفاده از زیان معوقه: میزان زیان قابل انتقال و مدت‌زمان استفاده از آن، مستقیماً بر کاهش مالیات در سال‌های آینده تأثیر می‌گذارد.
جلوگیری از اختلاف با سازمان امور مالیاتی: رعایت دقیق این مواد، از بروز اختلاف با سازمان امور مالیاتی و پرداخت جریمه‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.
در نتیجه، آشنایی با مواد 147 و 148 برای شرکتهای زیان‌ده بسیار مهم است، زیرا این مواد به آن‌ها کمک می‌کند تا از مزایای قانونی استفاده کرده و بار مالیاتی خود را کاهش دهند.
دلایل رد شدن زیان شرکت توسط سازمان امور مالیاتی
سازمان امور مالیاتی، برای اطمینان از صحت ارقام و مدارک ارائه شده توسط شرکت‌ها و جلوگیری از فرار مالیاتی، ممکن است زیان اعلام شده توسط برخی شرکت‌ها را رد کند. دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
1. عدم تطابق هزینه‌ها با فعالیت اصلی شرکت:
هزینه‌های شخصی: هزینه‌هایی که جنبه شخصی داشته و ارتباط مستقیمی با فعالیت کسب‌وکار ندارند، مانند هزینه‌های تفریحی یا خرید دارایی‌های شخصی، قابل قبول نیستند.
هزینه‌های غیرمتعارف: هزینه‌هایی که با توجه به نوع فعالیت شرکت، غیرمتعارف و غیرمعمول به نظر برسند، مورد تردید قرار می‌گیرند.
2. عدم ارائه مستندات کافی:
فاکتورهای ناقص یا جعلی: فاکتورهایی که اطلاعات کامل و دقیق نداشته باشند یا جعلی باشند، قابل قبول نیستند.
عدم ارائه رسید: عدم ارائه رسید برای هزینه‌های پرداخت شده، می‌تواند دلیل رد شدن هزینه باشد.
عدم تطابق اسناد با دفاتر: در صورتی که اسناد و مدارک ارائه شده با دفاتر قانونی شرکت تطابق نداشته باشند، سازمان مالیاتی ممکن است به صحت هزینه‌ها شک کند.
3. تغییر ماهیت هزینه‌ها:
تبدیل هزینه‌های سرمایه‌ای به هزینه‌های جاری: هزینه‌های سرمایه‌ای که باید در طول چند سال استهلاک شوند، نمی‌توانند به صورت یکجا در یک دوره مالی به عنوان هزینه جاری منظور شوند.
تبدیل درآمد به هزینه: در برخی موارد، ممکن است درآمدی به عنوان هزینه منظور شود که این امر باعث کاهش مصنوعی درآمد و افزایش زیان می‌شود.
4. عدم رعایت اصول حسابداری:
عدم رعایت استانداردهای حسابداری: اگر دفاتر و اسناد مالی شرکت مطابق با استانداردهای حسابداری تدوین نشده باشند، سازمان مالیاتی ممکن است به صحت ارقام اعلام شده شک کند.
خطاهای محاسباتی: خطاهای محاسباتی در محاسبه هزینه‌ها و درآمدها می‌تواند منجر به رد شدن زیان شود.
5. تغییر در مالکیت یا مدیریت شرکت:
تغییر در مالکیت یا مدیریت ممکن است به این معنی باشد که زیان‌های گذشته مربوط به مدیریت قبلی بوده و شرکت جدید مسئولیت آن را ندارد.
6. سوء استفاده از قوانین مالیاتی:
استفاده از روش‌های غیرقانونی برای کاهش مالیات: در برخی موارد، شرکت‌ها ممکن است از روش‌های غیرقانونی برای کاهش مالیات و افزایش زیان استفاده کنند که این امر توسط سازمان مالیاتی قابل تشخیص است.
چه اقداماتی برای جلوگیری از رد شدن زیان شرکت می‌توان انجام داد؟
عوامل تأیید شرکتهای زیان‌ده از طرف سازمان مالیاتی
برای اینکه سازمان امور مالیاتی زیان یک شرکت را تأیید کند، مجموعه عواملی باید مورد بررسی و تأیید قرار گیرند. این عوامل به سازمان اطمینان می‌دهند که شرکت به طور واقعی زیان‌ده بوده و از اعداد و ارقام برای فرار مالیاتی سوءاستفاده نکرده است. در ادامه به برخی از مهم‌ترین این عوامل می‌پردازیم:
. تطابق کامل اسناد و مدارک با دفاتر قانونی:
دقت در ثبت هزینه‌ها: تمامی هزینه‌ها باید با ذکر جزئیات کامل، از جمله تاریخ، مبلغ، طرف حساب و دلیل پرداخت، در دفاتر ثبت شوند.
هماهنگی اسناد با دفاتر: اسناد حسابداری مانند فاکتورها، رسیدها و قراردادها باید به طور کامل با اطلاعات ثبت شده در دفاتر تطابق داشته باشند.
کامل بودن زنجیره اسناد: تمامی اسناد مرتبط با یک تراکنش مالی باید به طور کامل و به ترتیب زمانی در پرونده نگهداری شوند.
. معقول بودن هزینه‌ها:
تناسب هزینه‌ها با فعالیت شرکت: هزینه‌ها باید با نوع فعالیت شرکت و حجم آن تناسب داشته باشند.
مقایسه با هزینه‌های سایر شرکتهای هم‌نوع: هزینه‌های شرکت باید با میانگین هزینه‌های سایر شرکتهای هم‌نوع در صنعت مورد نظر مقایسه شود.
عدم وجود هزینه‌های غیرمعمول: هزینه‌های غیرمعمول و غیرمتعارف که توجیه اقتصادی نداشته باشند، مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرند.
. رعایت اصول حسابداری:
تدوین دفاتر به روش صحیح: دفاتر باید مطابق با استانداردهای حسابداری و قوانین مالیاتی تدوین شوند.
استهلاک دارایی‌ها به روش صحیح: استهلاک دارایی‌های ثابت باید بر اساس نرخ‌های استهلاک مصوب و به صورت سیستماتیک انجام شود.
ارزیابی موجودی‌ها به روش صحیح: ارزش موجودی‌ها باید بر اساس روش‌های ارزیابی معمول و پذیرفته شده تعیین شود.
. تطابق با قوانین مالیاتی:
رعایت ماده 147 و 148 قانون مالیاتهای مستقیم: هزینه‌های قابل قبول باید مطابق با مفاد این دو ماده باشد.
رعایت سایر قوانین و مقررات مالیاتی: شرکت باید کلیه قوانین و مقررات مالیاتی مرتبط را رعایت کرده باشد.
. عدم وجود تخلفات مالیاتی:
عدم استفاده از روش‌های غیرقانونی برای کاهش مالیات: شرکت نباید از روش‌های غیرقانونی مانند ایجاد اسناد جعلی یا پنهان کردن درآمد برای کاهش مالیات استفاده کند.
عدم انتقال دارایی‌ها به صورت غیرقانونی: انتقال دارایی‌ها به اشخاص ثالث به منظور کاهش مالیات، مورد بررسی قرار می‌گیرد.
. تایید حسابرس مستقل:
گزارش حسابرسی بدون قید و شرط: گزارش حسابرسی که توسط یک حسابرس مستقل تهیه شده باشد و قید و شرط خاصی نداشته باشد، به تأیید زیان شرکت کمک می‌کند.
. همکاری با ممیز مالیاتی:
ارائه پاسخ‌های شفاف به سوالات ممیز: شرکت باید به تمامی سوالات ممیز پاسخ‌های شفاف و مستند ارائه دهد.
همکاری در بررسی اسناد و مدارک: شرکت باید در بررسی اسناد و مدارک توسط ممیز مالیاتی همکاری لازم را انجام دهد.
در صورت رعایت تمامی این موارد، سازمان امور مالیاتی با احتمال بیشتری زیان شرکت را تأیید خواهد کرد.
توجه: قوانین مالیاتی پیچیده بوده و ممکن است در طول زمان تغییر کنند. بنابراین، برای اطمینان از رعایت تمامی قوانین و مقررات، بهتر است از مشاوره یک متخصص مالیاتی استفاده کنید.
مالیات شرکتهای زیان‌ده در آستانه انحلال طبق ماده 115 قانون مالیاتهای مستقیم
ماده 115 قانون مالیاتهای مستقیم به بررسی مالیات شرکت‌هایی می‌پردازد که در آستانه انحلال قرار دارند. این ماده در واقع به دنبال محاسبه مالیات نهایی بر دارایی‌های باقی‌مانده شرکت پس از کسر بدهی‌ها و سایر تعهدات است.
خلاصه ماده 115
به طور خلاصه، ماده 115 بیان می‌کند که مبنای محاسبه مالیات شرکتهای منحل شده، ارزش دارایی‌های شرکت پس از کسر بدهی‌ها، سرمایه پرداخت شده، اندوخته‌ها و سودهای قبلاً مشمول مالیات است.
نکات کلیدی ماده 115
ارزش دارایی‌ها: ارزش دارایی‌هایی که قبلاً فروخته شده‌اند، بر اساس بهای فروش و ارزش دارایی‌های باقی‌مانده بر اساس بهای روز انحلال تعیین می‌شود.
کاهش ارزش دارایی‌ها: اگر در بین دارایی‌های شرکت، دارایی‌های سرمایه‌ای مانند زمین و ساختمان وجود داشته باشد، ارزش دفتری این دارایی‌ها از جمع سرمایه و بدهی‌ها کسر می‌شود و مالیات آن‌ها بر اساس مقررات مربوط به نقل و انتقال املاک محاسبه می‌شود.
مالیات مقطوع: آن قسمت از اموالی که در تاریخ انحلال مشمول مالیات مقطوع هستند، در اولین نقل و انتقال بعد از انحلال مشمول مالیات نخواهند بود.
دلایل اهمیت ماده 115
تعیین مالیات نهایی: این ماده مشخص می‌کند که حتی اگر شرکتی در طول فعالیت خود زیان‌ده بوده باشد، در زمان انحلال ممکن است به دلیل وجود دارایی‌ها، مشمول پرداخت مالیات شود.
جلوگیری از فرار مالیاتی: با تعیین دقیق مبنای محاسبه مالیات در زمان انحلال، از فرار مالیاتی شرکت‌ها جلوگیری می‌شود.
توزیع عادلانه بار مالیاتی: این ماده به توزیع عادلانه بار مالیاتی بین شرکت‌ها کمک می‌کند.
نکات قابل توجه برای شرکتهای در آستانه انحلال
ارزیابی دقیق دارایی‌ها: قبل از انحلال، لازم است ارزش دقیق همه دارایی‌ها تعیین شود.
محاسبه دقیق بدهی‌ها: تمام بدهی‌های شرکت باید به دقت محاسبه و ثبت شود.
مشاوره با متخصص مالیاتی: برای محاسبه دقیق مالیات و اطمینان از رعایت تمام جوانب قانونی، بهتر است از مشاوره یک متخصص مالیاتی استفاده شود.
نتیجه‌گیری
همانطور که در این مقاله مشاهده کردید، نحوه محاسبه مالیات شرکت زیان‌ده با شرکتهای سودآور متفاوت است. شرکتهای زیان‌ده ملزم به پرداخت مالیات بر درآمد نیستند و می‌توانند زیان‌های خود را به سال‌های بعد منتقل کنند. با این حال، قوانین و مقررات مربوط به انتقال زیان معوقه در هر کشوری متفاوت است و بهتر است برای کسب اطلاعات دقیق‌تر با مشاور مالیاتی خود مشورت کنید.
سوالات متداول درباره مالیات شرکتهای زیان‌ده
سوال: آیا شرکتهای زیان‌ده همیشه می‌توانند زیان خود را به طور کامل منتقل کنند؟
پاسخ: خیر، امکان انتقال کامل و بدون قید و شرط زیان در همه موارد وجود ندارد. معمولاً قوانین مالیاتی محدودیت‌هایی را برای انتقال زیان معوقه در نظر می‌گیرند. این محدودیت‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مدت‌زمان انتقال: اغلب قوانین مالیاتی، مدت‌زمانی مشخصی را برای انتقال زیان معوقه تعیین می‌کنند. به عنوان مثال، ممکن است زیان تنها تا چند سال آینده قابل انتقال باشد.
درصد قابل انتقال: در برخی موارد، ممکن است تنها بخشی از زیان قابل انتقال به سال‌های بعد باشد و محدودیتی برای درصد قابل انتقال وجود داشته باشد.
شرایط خاص: برخی از کشورها شرایط خاصی را برای انتقال زیان معوقه تعیین می‌کنند، مانند الزام به ارائه مدارک خاصی یا رعایت شرایط خاصی در فعالیت شرکت.
سوال: مدت‌زمان انتقال زیان معوقه چقدر است؟
پاسخ: مدت‌زمان انتقال زیان معوقه در هر کشور و حتی در هر نوع کسب‌وکار ممکن است متفاوت باشد. این مدت‌زمان معمولاً در قوانین مالیاتی کشور مربوطه مشخص شده است. به طور کلی، این مدت‌زمان می‌تواند از چند سال تا چندین سال متغیر باشد.
سوال: چه عواملی بر میزان زیان قابل انتقال تاثیرگذار است؟
پاسخ: عوامل مختلفی بر میزان زیان قابل انتقال تأثیرگذار هستند که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
نوع کسب‌وکار: قوانین مالیاتی ممکن است برای انواع مختلف کسب‌وکار، محدودیت‌های متفاوتی را در نظر بگیرند.
علت زیان‌دهی: در برخی موارد، علت زیان‌دهی شرکت می‌تواند بر میزان زیان قابل انتقال تأثیرگذار باشد.
تغییرات در مالکیت: تغییرات در مالکیت شرکت ممکن است بر قابلیت انتقال زیان معوقه تأثیر بگذارد.
قوانین مالیاتی خاص: قوانین مالیاتی خاص هر کشور و تغییرات در این قوانین نیز می‌توانند بر میزان زیان قابل انتقال تأثیرگذار باشند.